เจมส์ บลูราร์ด ประธานเฟดสาขาเซนต์หลุยส์ คือคนที่เคยสนับสนุนการขึ้นอัตราดอกเบี้ยอย่างจริงจังเพื่อลดอัตราเงินเฟ้อมาตั้งแต่ปีที่แล้ว การขึ้นอัตราดอกเบี้ย 0.75% ถือว่าสมใจอยากของเขา และก็ยังสนับสนุนให้เฟดทำเช่นนั้นต่อไปจนกว่าตัวเลขเงินเฟ้อจะปรับตัวลดลงมา ถึงกระนั้น เขาก็มองว่านักลงทุนในตลาดตอนนี้กำลังกลัวกับคำว่าภาวะเศรษฐกิจถดถอยมากเกินไป ที่น่าประหลาดใจกว่านั้นคือเขาเชื่อว่าเศรษฐกิจของสหรัฐฯ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงขยายตัว ณ งานอีเวนต์ UBS ที่ซูริค เขาให้สัมภาษณ์ว่า
“การขึ้นอัตราดอกเบี้ยจะทำให้เศรษฐกิจชะลอตัว แต่อาจจะชะลอตัวลงตามแนวโน้มการเติบโตมากกว่าการอยู่ต่ำกว่าแนวโน้ม ผมไม่คิดว่านี่เป็นการชะลอตัวครั้งใหญ่ ผมคิดว่ามันเป็นการชะลอตัวทางเศรษฐกิจในระดับปานกลาง”
แต่ในมุมมองของธนาคารเพื่อการชำระหนี้ระหว่างประเทศ (BIS) กลับไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น ข้อมูลในรายงานเศรษฐกิจประจำปี BIS เคยให้ข้อมูลเอาไว้ว่าถ้าอยากจะให้การขึ้นดอกเบี้ยได้ผล ธนาคารกลางจำเป็นต้องขึ้นอัตราดอกเบี้ยให้สามารถแซงหน้าตัวเลขเงินเฟ้อได้อยู่เสมอ
“การปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบายอย่างค่อยเป็นค่อยไปในอัตราที่ต่ำกว่าอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้น = อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงลดลง เป็นการยากที่จะประนีประนอมกับความจำเป็นในการตรวจสอบความเสี่ยง ที่มีความเกี่ยวข้องกับเงินเฟ้อ เมื่อพิจารณาถึงขอบเขตของแรงกดดันที่เกิดจากเงินเฟ้อในช่วงปีที่ผ่านมา อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงจะต้องเพิ่มขึ้นอย่างมากเพื่อสามารถบรรเทาผลกระทบจากฝั่งอุปสงค์ได้”
หรือถ้าจะให้กล่าวง่ายๆ คือ BIS ไม่เชื่อว่าการลดเงินเฟ้ออย่างค่อยเป็นค่อยไปจะสามารถแก้ไขปัญหาครั้งนี้ได้ คำถามคือแล้วแนวคิดของใครกันแน่ที่ถูกระหว่างเจมส์ บลูราร์ด กับ BIS?
กลับมาที่สหรัฐอเมริกา Joachim Klement หนึ่งในนักวิเคราะห์การลงทุนพาดหัวข่าวให้ความเห็นใน MarketWatch ว่า “เจอโรม พาวเวลล์ คือประธานเฟดที่แย่ที่สุดในชีวิตของเขา” Joachim ให้ความเห็นว่าการตัดสินใจของพาวเวลล์เป็นไปตามความกังวลของนักลงทุนในตลาด ทำให้เขาเป็นประธานเฟดที่อ่อนแอที่สุด เหมือนในช่วงปลายปี 1960 มาจนถึงช่วงต้นปี 1970
“ประธานเฟดที่แข็งแกร่งจะต้องสามารถอธิบายต่อสาธารณะชนได้อย่างตรงไปตรงมา และต้องสามารถกดเงินเฟ้อลงมาได้เร็ว แต่ภายใต้การควบคุมของพาวเวลล์นั้น เปรียบเสมือนเฟดเป็นสุนัขที่หางกระดิกเฉพาะตอนที่ตลาดได้แสดงปฏิกริยากับตลาดลงทุนไปแล้ว จึงไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมเราถึงเห็นตลาดหุ้นมีสภาพเช่นนี้ เพราะเฟดเอาแต่ขึ้นดอกเบี้ยเร็วและแรงตามที่ตลาดต้องการ”
Joachim ต้องการให้เฟดให้ความสำคัญกับตัวเลขเงินเฟ้อพื้นฐาน แทนที่จะเป็นการขึ้นดอกเบี้ยเพราะปัจจัยอย่างซัพพลายขาดแคลน ที่การขึ้นอัตราดอกเบี้ยนั้นไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรมาก แต่สิ่งที่ Joachim และบลูราร์ดคิดเหมือนกันก็คือเฟดควรขึ้นอัตราดอกเบี้ยมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ตั้งแต่ช่วงที่เงินเฟ้อพึ่งจะเริ่มเติบโต แต่ตอนนี้ต่อให้เฟดจะมาขี้นอัตราดอกเบี้ยเพราะอ้างอิงตามตัวเลขเงินเฟ้อพื้นฐานก็อาจจะไม่ทันแล้ว เพราะตอนนี้เงินเฟ้อยังมีปัจจัยสนับสนุนคือความต้องการที่ฟื้นตัวกลับมาแล้ว มีมากจนฝั่งซัพพลายตามไม่ทัน
ในถ้อยแถลงของเจอโรม พาวเวลล์ ที่มีต่อสภาคองเกรสเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เขาก็เป็นคนยอมรับด้วยตัวเองว่าเศรษฐกิจอเมริกาในปัจจุบันมีความเสี่ยงที่อัตราการว่างงานจะเพิ่มขึ้น อันเป็นผลกระทบจากการขึ้นอัตราดอกเบี้ย แต่เขาก็บอกว่าให้สบายใจได้เพราะตอนนี้ตัวเลขการว่างงานถือว่าอยู่ต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์ แม้ว่าจะเกิดภาวะเศรษฐกิจถดถอยขึ้นก็ตาม แปลว่าเจอโรมรู้ความเสี่ยงนี้ดีอยู่แล้ว แต่ก็ยังเลือกที่จะทำ
“สิ่งสำคัญสำหรับพวกเราตอนนี้คือไม่มีโอกาสให้พลาดอีกแล้ว เรา (เฟด) ต้องกดเงินเฟ้อให้ลงมาอยู่ในกรอบ 2% ให้ได้ และจนกว่าเราจะเห็นหลักฐานซึ่งเป็นตัวเลขเศรษฐกิจว่าเงินเฟ้อได้ปรับตัวลดลงมาแล้วนั้น เราจึงจะสามารถประกาศชัยชนะได้อย่างเต็มภาคภูมิ” - เจอโรม พาวเวลล์ กล่าว
สำหรับการขึ้นอัตราดอกเบี้ยในครั้งต่อไป ตลาดลงทุนเชื่อว่าเฟดจะต้องขึ้นอัตราดอกเบี้ยในการประชุมรอบเดือนกรกฎาคมแน่นอน หลังจากที่สามครั้งก่อนหน้านี้พวกเขาก็ปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยมาโดยตลอด ถ้าถาม Joachim ว่าขึ้นดอกเบี้ยมาขนาดนี้แล้วคิดว่าน้อยเกินไปไหม? อาจจะใช่ แต่ถ้าถาม BIS? ก็ไม่แน่…